|
Pełzacz leśny - Certhia familiaris |
1. Pełzacz leśny -
Certhia familiaris
- pospolity w wysokopiennych lasach całej Polski, unika małych zadrzewień śródpolnych oraz miejskich
- rozmieszczony równomiernie w całej Polsce, szeroko rozpowszechniony, średnio liczny lęgowy
- jesienią i zimą często koczuje w gromadkach sikor, kowalików, raniuszków
- dziób krótszy
, mniej wygięty
- pazur na tylnym palcu długi i słabo zakrzywiony
- biała brew, wyraźnie zaznaczona
- czoło tuż przy dziobie z białymi plamkami
- wierzch ciała jaśniejszy, bardziej kontrastowy
- kuper bardziej czerwonawo-rdzawy
- spód ciała srebrzystobiały, czysty, z lekkim połyskiem
- wcięcie w pasku skrzydłowym tworzy czarny "ząbek"
- głos wabiący: wysokie, nieco wibrujące, ostre ...
sri, sri, sit, ... w locie ...
tititi
- śpiew: zwrotka ...
łit uciri tit tirrrlit
- śpiew długi, mało skomplikowany, opadający
- zwrotka składa się z dwóch treli: pierwszy zaczyna się bardzo wysoko i powoli opada, drugi równie wysoko i opada szybciej, z krótkim zawijasem, z nagłym końcem
2. Pełzacz ogrodowy -
Certhia brachydactyla
- unika wnętrza rozległych lasów, skraje drzewostanów, parki, ogrody, aleje, zaniedbane sady, zadrzewienia śródpolne i śródmiejskie, świetliste lasy, zwłaszcza z dębami, wiązami, jesionami
- umiarkowanie rozpowszechniony, średnio liczny lub nieliczny lęgowy z wyjątkiem gór i północnego wschodu,
znacznie częstszy na zachodzie niż wschodzie Polski
- nie jest zbyt towarzyski
- dziób średnio dłuższy, delikatny, silniej wygięty
- pazur na tylnym palcu krótki i zagięty
- brew mniej wyraźna i często kończy się przed dziobem
- przednia część czoła bez białych plamek
- wierzch ciała nieco ciemniejszy, mniej rdzawy ton wierzchu
- kuper mniej rdzawy
- spód ciała brudnobiały, jasnobrązowy odcień boków
- równe "schodki" wzdłuż paska skrzydłowego
- głos wabiący:
sit tjut tjut
- śpiew: nie tak trelujący, bardziej płaczliwy ...
tjut tjut tjuteitit
- śpiew kryształowo czysty, przenikliwy
- krótkie, wznoszące się zwrotki, bez trelu